ERKEN ÇOCUKLUK DÖNEMİ EĞİTİMİ YAKLAŞIMLARI

Erken çocukluk dönemi eğitimi için birden fazla yaklaşım bulunmaktadır.

1- Felsefi ya da Ahlaki Yaklaşım

            Bu yaklaşım erken çocukluk dönemi eğitimini, ebeveynsel çocuk yetiştirmenin bir uzantısı olarak görür. Amacı, çocukları toplumdaki sosyal bir role uygun olarak yetiştirmektir. Bu yaklaşımın ilk savunucusu olan Frobel (1837) Almanya’da ilk anaokulunu açmıştır.

2- Gelişimsel  ya da Normatif Yaklaşım

            Bu yaklaşım, normal ya da ortalama çocuk için gelişimin ardışık evrelerinin tamamlanması üzerinde odaklaşır. Çocuk gelişimsel olarak hazır olduğunda öğretim yapılmasını, belli becerileri öğretmeye çalışmadan önce, çocuğun uygun gelişimsel evrelere ulaşmasını beklemeyi önerir. Gesell ve arkadaşlarının yaptığı araştırma, bu yaklaşıma çok fazla katkı sağlamıştır. Bu araştırma aynı zamanda, küçük çocuklarla ilgili bilgilerimizin temelini oluşturmuştur.

3- Psikoanalitik Yaklaşım

            Bu yaklaşım çocuğun kişiliğinin gelişimi üzerinde odaklaşır. Freud ve onu izleyenlerin kuramına dayalıdır. İnsan kişiliğini, psikososyal evrelerin gelişimi ve gereksinimlerin doyurulmasıyla açıklar. Erken bir evredeki kesinti ya da saplantılar, çocuğun gelişimini bozabilir ya da erteleyebilir. Çocuk yetiştirmedeki önem, her evreyi sağlıklı geçirmesi için çocuğa yardım etme, cesaretlendirme ve doğal tepkilerini göstermesi için çocuğa fırsat verme üzerindedir.

4- Ödünleyici Eğitim Yaklaşımı

            Bu yaklaşım, bazı çocukların bulunduğu kültür, aile ya da çevrede önemli yetersizlikler olduğunu belirtir. Öğretim, onların geçmişlerindeki bu eksiklikleri ödünlemeye yardım etmek için yapılır. Erken çocukluk dönemi eğitimi alanındaki ödünleyici eğitimin ilk savunucusu Margaret Mc Millan (1919), İngiltere’de ilk anaokulunu açmıştır. Head Start Programları da ödünleyici eğitim yaklaşımına dayalıdır.

5- Davranışsal Yaklaşım

            Davranışsal yaklaşıma göre, çocuğun çevresi arzu edilen davranışı yapmasını sağlayacak şekilde düzenlenebilir. Bereteir ve Engelmann (1966) tarafından geliştirilen erken çocukluk çağı programı bu yaklaşıma dayalıdır.

6- Bilişsel Psikoloji Yaklaşımı

            Bu yaklaşım, çocuğun düşünme yeterliliklerinin olgunlaşması, düşünme yollarını değiştirme ve dünyayı anlamaları üstünde yoğunlaşır. Çocuğun zihinsel yapılarının gelişiminin analizi Jean Piaget tarafından yapılmıştır. Elkind (1974), Kamii (1973), Lavatelli (1971), Welkart (1970) erken çocukluk çağı müfredat programı ve öğretimi için Piaget’in teorisini uygulamışlardır.