Okulöncesi Dönemde Toplumsal Çevrenin Önemi
Çocuğun toplumsal çevresi denilen ve ailesinin dışında kalan bireylerden oluşan ortam, okulöncesi dönemde, çocuğun gelişimi açısından aile ortamı kadar önemlidir. Çocuğa ilk yıllarda verilen erken zihinsel uyarılar, onun erken duygusal ve zihinsel gelişimine temel oluşturur.
Benjamin Bloom’a göre ; insan yaşamının ilk 4 yılı zihinsel gelişimin en kritik dönemi olup, insan zekasının %50’si bu dönemde (0-4 yaş arası) %30’u 4-8 yaş arasında, %20’si de 8-17 yaş arasında gelişmektedir. Zeka gelişiminin en kritik dönemi olan bu 4 yıl içinde çevreden gelen eğitimsel uyarıların zekayı arttırdığı öne sürülmüştür. Bazı araştırmalarda da çevrenin etkisinin yaşamın ilk yıllarında, daha sonraki yıllara oranla daha etkin ve kalıcı olduğunu ortaya çıkarmaktadır.
Piaget; düşüncenin birden ortaya çıkmadığını, çocuğun zihinsel gelişiminin, fiziksel olgunlaşmanın yanı sıra çevresine, deneyimlerine ve toplumsal aktarmalara (çocuğun çevresindeki kişilerden dil aracılığı ile bir şeyler öğrenmesi) bağlı bulunduğunu ve erken etkileşimle geliştiğini öne sürmektedir. Tüm bu nedenlerden dolayı da çocuğun okulöncesi eğitimi, kuramsal bir nitelik kazanmış ve okulöncesi kurumlar açılmıştır.
